SRPSKI SVETAC KOME SE MOLE ALBANCI: Srbi o njemu ništa ne znaju, a njegov praznik slavi cela Albanija!
Sveti Vladimir, poznat i kao Sveti Jovan Vladimir i Sveti Vladimir Dukljanski, rođen je oko 990. godine. Bio je dukljanski knez, svetac, kanonizovan u okviru Srpske pravoslavne crkve.
Vladimir je bio poznat kao pobožan, pravedan i miroljubiv vladar. Nije se uključivao u veliki rat, koji je kulminirao 1014.godine vizantijskom pobedom nad Samuilom.
Jovan Vladimir stupa na presto oko 1000. godine, nasledivši još u dečačkom uzrastu svog oca Petrislava. Njegov dvor se nalazio na brdu Kraljič kod sela Koštanjica blizu Skadarskog jezera, u predelu zvanom Krajina na jugoistoku Crne Gore.
Bliske veze sa Vizantijom nisu pomogle knezu Vladimiru. Samuilo je napao njegovu zemlju 1009. ili 1010. godine.
Vladimir se posle izvesnog vremena predao, što se u letopisu pripisuje njegovoj želji da izbavi svoj narod od gladi i mača. Odmah je poslat u zatvor u Prespu, prestonicu Samuilove države u zapadnoj Makedoniji.
Vladimir se ubrzo oženio i živeo povučeno sa svojom ženom Kosarom u potpunoj svetosti i čednosti, ljubeći Boga i služeći mu i noću i danju.
Vladimiru stiže zahtev 1015. godine da dođe na carski dvor u Prespu, ali Kosara odgovara muža od tog puta i sama odlazi tamo. Car je prima sa počastima i ponovo poziva kneza da dođe, šaljući mu zlatni krst na kome se zakleo da mu ništa nažao neće učiniti.
Dva episkopa i jedan pustinjak došli su dukljanskom knezu, i predali mu drveni krst. Vladimir je poljubio krst, stavio u svoja nedra, i krenuo u Prespu. Čim je stigao tamo ušao je u jednu crkvu da se pomoli Bogu. Izašao je iz crkve držeći onaj drveni krst.
Pred samim crkvenim vratima oborili su ga vojnici Vladislava i odrubili mu glavu. Bilo je to 4.juna 1016. godine.
Motiv za ovo ubistvo nikad nije bio sasvim jasan. Sumnja se da je Vladislav bio obavešten da Vladimir želi da obnovi savezništvo Duklje sa Vizantijom, a to je bilo veoma nepovoljno za njega i zato je naredio njegovo ubistvo.
Relikvija vezana za sveca je i krst za koji se veruje da ga je držao u rukama kada su ga pogubili. Taj krst se tradicionalno čuva u porodici Andrović iz Veljih Mikulića kod Bara. Svake godine na Trojičin dan iznosi se pred litijom na vrh planine Rumije.
Sveti Jovan Vladimir se smatra nebeskim zaštitnikom grada Bara.
Za njegov praznik ulicama Bara prolazi svečana litija uz crkvene zastave i ikone, slaveći sveca. Na centralnom gradskom trgu u Baru postavljena je 2001. godine bronzana skulptura Kralj Jovan Vladimir visoka 4 metra, rad akademskog vajara Nenada Šoškića.
Iako je Vladimir bio samo knez, naziva se kraljem u “Ljetopisu popa Dukljanina”, kao i u predanju naroda jugoistočne Crne Gore.
Od 1381. mošti su čuvane u Manastiru svetog Jovana Vladimira kod Elbasana, a od 1995. u pravoslavnoj sabornoj crkvi u Tirani.
U Albaniji se ovaj svetac veoma poštuje i slavi gde se svake godine na njegovu slavu skuplja masa ljudi oko crkve gde se čuvaju njegove mošti.
Svake godine na praznik svetog Jovana Vladimira, 4. juna po novom kalendaru, veliki broj vernika se okuplja kod manastira, kojeg Albanci kolokvijalno nazivaju Šin-Đon.
U jutro toga dana ćivot sa svečevim moštima se postavlja nasred crkve pod baldahin i otvara. Nakon jutarnje liturgije sveštenici obnose ćivot tri put oko crkve s pojanjem, dok ih okupljeni narod prati držeći zapaljene sveće u rukama.
Ćivot se zatim postavlja pred crkvu da bi ga vernici celivali, pri čemu im se deli pamuk koji je držan u ćivotu od prošlogodišnjeg praznika. Brojne su priče o isceljenjima bolesnih, kako hrišćana tako i muslimana, nakon molitve kod svečevih moštiju.
(Telegraf.rs)