„Licemerna Evropa oplakuje žrtve u Briselu i Parizu, a dovodila je mudžahedine u Bosnu! Ona nije dostojna Srbije, bombardovala ju je dok se ona borila protiv onih koji sada bombarduju Evropu!“
Piše, Marko Markić
Ni malo slučajno, na dan početka NATO agresije na Srbiju politički sud u Hagu donio je sramotnu presudu Karadžiću. Četrdeset godina za borbu protiv islamskog terorizma i to u trenutku dok Evropom još odjekuju zvuci briselske eksplozije. Četrdeset godina za nepostojeći genocid u Srebrenici. Za stvarne genocide i zločine nad Srbima niko nije odgovarao.
Hag je do sada Srbima podjelio hiljade godine kazne i sudio je uvijek samo po jednom principu – niko nije kriv dok se ne dokaže da je Srbin.
Za zločine nad Srbima nije kaznio nikog.
Za najmanje 150 srpskih civila ubijenih u Vukovaru prije početka rata,
Za 600 srpskih civila ubijenih u Sisku,
Za stotine i stotine srpskih civila ubijenih u Gospiću, zagrebačkom paviljonu smrti, Pakračkoj poljani, Osijeku, ratnoj luci Lora u Splitu,
Za 2 hiljade ubijenih i 200 hiljada protjeranih u Oluji,
Za hiljade srpskih civila poklanih u Bosni i na Kosovu
NIKAD NIKO NIJE ODGOVARAO.
Rat u Bosni počeo je pokoljem 60 srpskih civila u selu Sjekovac i ubojstvom srpskog svata u Sarajevu.
Od Sarajeva su zapadnjački mediji propagandom zasnovanom na lažima stvorili nekakav grad žrtvu. Prava je istina da su u srpskom djelu Sarajeva Srbi jednako ginuli od muslimanskih bombi i snajpera, kao i Muslimani u muslimanskom djelu Sarajeva od srpskih. To je bio rat koji su započeli Muslimani i Hrvati. Srbi su imali izbor, mogli su kao i 1941. doživjeti gendocid i Jasenovac, ili su se mogli braniti. No, Srbima je zabranjeno da se brane čak i od islamskog terorizma.
Ta ista Evropa koja danas boji Ajfelov toranj u boje belgijske zastave, zajedno sa Amerikom je dovodila mudžahedine u Bosnu.
Mudžahedin Abu Hamza i Alija Izetbegović, Izvor: Politika
Ta ista Evropa oplakuje poginule u terorističkim napadima u Parizu i Briselu, ali ni jednu riječ nije rekla o hiljadama srpskih civila pobijenih u Sarajevu tokom rata.
O zločinima nad Srbima svjedočili su i bivši mudžahedini i pripadnci Armije BiH, nedavno je objavljeno svjedočanstvo jednog Muslimana koji nije silovao dvanaestogodišnju srpsku djevojčicu samo zato što dok je došao na red, djevojčica je uslijed grupnog silovanja preminula.
Toj istoj Evropi puna su usta Srebrenice. Da, u Srebrenici je streljano više od hiljadu muslimanskih zarobljenika, istih onih koji su 3 godine harali, klali, pljačkali i palili po srpskim selima oko Srebrenice koristeći to što je Srebrenica proglašena zaštićenom zonom.
Ti Muslimani, u čijem streljanju su sudjelovali i agenti stranih službi, su u srpskim selima oko Srebrenice poklali i pobili više od 3500 Srba. Ni za to naravno nikad niko nije odgovarao.
Da li je streljanje tih Muslimana koji su ubijali srpske civile u selima oko Srebrenice zločin? Pitajte Ameriku – kako se ona obračunava sa islamskim teroristima? Pitajte Francuze – zašto nikad ni jedan islamski terorist nije uhvaćen živ?
Ali uvijek su za Srbe važili dvostruki standardi. Kad su odsjecali srpske glave onda su bosanski mudžahedini i šiptarski narko-zločinci bili borci za slobodu, a kad odsjecaju američke glave onda su teroristi.
Otto Weininger, suludi genije, bio je Židov koji je mrzio židovstvo i sa 23 godine se ubio. Njegova mržnja prema židovstvu bila je auto-destruktivna, u njoj se skrivala mržnja prema samom sebi. Ima u današnjoj Evropi nešto vajningersko, nešto auto-destrkutivno. Otuđena Evropa, koja se odrekla svoje tradicije, svojih korijena i utonula u materijalizam, konformizam i hedonizam kao da želi samu sebe uništiti. Zato se Evropa suštinski ne bori protiv islamskog terorizma, nego podsvijesno želi da je islamizam uništi.
Evropa je bombardirala Srbiju dok se Srbija borila protiv onih koji sada bombardiraju Evropu. Evropa je hodajući mrtvac, smrad njezinog mrtvačkog licemjerja ne mogu prikriti skupa odjela briselskih birokrata.
Jednog dana će ostati zabilježeno u povijesnim knjigama da je Evropa, dok je umirala od svog licemjerja i islamskog terorizma, kažnjavala one koji su je spašavali. Da je Radovana Karadžića za borbu protiv islamskog fundamentalizma osudila na 40 godina.
Kao što u svom zadnjem tekstu kaže briljantna Ana Đorđević – Evropa nije dostojna Srbije. Boreći se protiv Srbije, Evropa se bori protiv sebe.
U tom smislu jedina pozitivna strana ove nepravedne presude je što će, nadam se, mnogi u Srbiji uvidjeti smrad Evropinog licemjerja i svu patologiju njene auto-destruktivnosti.
(Facebookreporter)