Turski Daily Sabah i SOHR iz Londona javljaju kako je na osnovu više izveštaja potvrđeno da je američka vojska „prenela“ tone zlata iz područja u Siriji koje je ISIS držao pod okupacijom.
Prema izvoru koji je razgovarao s kurdskom agencijom BNA, američke snage su prebacile oko 50 tona zlata sa područja koja su ranije držali teroristi „kalifata“ u istočnoj sirijskoj regiji Deir ez-Zor.
Turci su pratili ovaj transfer jer su zainteresovani za deo zlata kog su američke snage dale sirijskom ogranku Kurdistanske radničke stanke, odnosno YPG milicijama.
Zlato je navodno prevezeno iz bivše američke vojne baze u Ain al-Arabu, poznatijim pod kurdskim imenom „Kobani“.
Američke snage su uzele i 40 tona zlatnih poluga koje su teroristi takozvane „Islamske države“ uzeli iz iračke provincije Mosul kao ratni plen.
Lokalni izvori koji su razgovarali sa sirijskom novinskom agencijom SANA tvrdili su da su američke trupe zlato premestile u velike sanduke, što je bilo blago oteto u južnoj Hasaki.
Prema izveštajima, informaciju o tome gde se zlato nalazilo su američkoj vojsci dale zarobljene vođe ISIS-a
Tvrdnja se poklapa sa izveštajem takozvanog „Sirijskog opservatorijuma za ljudska prava“ sa sedištem u Velikoj Britaniji, koje navodi da su YPG uz podršku američke vojske prebacile 40 tona zlata koje su teroristi ISIS-a ostavili u Deir el-Zoru.
Ako u obzir uzmemo trenutnu cenu čistog zlata na berzama, gde se kilogram prodaje za nešto više od 47.000 dolara, 50 tona bi vredelo oko 2,3 milijarde dolara.
SAD, nekada vodeća supersila u koju su svi gledali sa strahopoštovanjem, pretvorile su se u „silu“ koja uzima ratni plen, kog je ranije, po pravilu, kao mito ostavljala lokalnim marionetskim vladama.
Sada, uz ukradenu sirijsku naftu, na kojoj zarade oko 30 miliona dolara mesečno, ratnom plenu treba dodati i ovih nešto više od dve milijarde dolara vrednog sirijskog i iračkog zlata.
Izgleda puno, ali za ratnu mašineriju poput Pentagona, koji je uz vojno-industrijski kompleks s novim budžetom dobio 738 milijardi za 2020. godinu, ovaj novac može da pokrije nešto manje od 24 sata budžetskih izdvajanja Sjedinjenih Država za „odbranu“.
Vredi li to gubitka međunarodnog „ugleda“ moćne supersile i vladara sveta? Verovatno ne, ali je situacija takva da se ovi „nevažni detalji“ više ne uzimaju u obzir.
(logicno.com)