DOGAĐA SE NEZAMISLIVO- SAD SE POVLAĆE IZ NEMAČKE! EVO ŠTA SE DEŠAVA..

Nemačka je uvek bila jedna od vodećih zemalja Evrope po praktično svim ekonomskim aspektima. Trenutno, prema NASDAK, zauzima četvrto mesto među vodećim svetskim ekonomijama (posle SAD, Kine i Japana) sa BDP-om od 3,86 triliona američkih dolara.

Zahvaljujući svom ekonomskom potencijalu, Nemačka je uvek bila privlačna kao geopolitički saveznik i partner.

Nakon poraza u Drugom svetskom ratu 1945. godine Nemačka je podeljena na dve zone okupacije – Nemačku Demokratsku Republiku NDR (pod kontrolom SSSR-a) i Federativnu Republiku Nemačku (pod američkom, francuskom i britanskom kontrolom), de fakto postajući linija podele čitave Evrope.

Četiri godine nakon završetka rata, 4. aprila 1949, Sjedinjene Države stvorile su NATO – projekat osmišljen za „jačanje stabilnosti i unapređenje blagostanja u severnoatlantskom regionu“.

Zapravo, Severnoatlantski savez je bio osnovan da ojača američki uticaj u Evropi i garantuje njegovu „zaštitu od sovjetskog uticaja“.

Šest godina kasnije, 1955., na inicijativu Vašingtona, Federativna Republika Nemačka primljena je u NATO kao deo druge ekspanzije saveza, što je pogoršalo međunarodnu situaciju.

Usmerenost ka Nemačkoj od strane SAD-a pripisuje se činjenici da je Bela kuća bila odlučna da se upusti u „novu okupaciju“ zemlje: u tom trenutku je Pentagon smatrao glavnom operativnom bazom u Evropi – nemačkoj teritoriji obezbedio je sve neophodno za stvaranje savremene vojne infrastrukture ujedinjenih oružanih snaga NATO-a.

Prema nemačkoj vladi, na kraju hladnog rata u Nemačkoj je bio najveći broj američkih vojnika – više od 200 hiljada, što je izgledalo kao okupacija, ali pod drugim imenom i pogodnim izgovorom.

Trenutno, prema izveštajima, od 35 do 39 hiljada američkih vojnika je raspoređeno u Nemačkoj.

U međuvremenu, predsednik Donald Tramp govorio je o prisustvu 52 hiljade američkih vojnika na teritoriji Nemačke, što dalje širi sumnje na namerno suzbijanje informacija o stvarnom broju američkih vojnika raspoređenih u Nemačkoj i Evropi uopšte.

Takođe se na teritoriji Federativne Republike Nemačke nalaze sedišta glavne vojne komande oružanih snaga SAD – evropske i afričke divizije, koje vrše kontrolu nad američkim snagama, uključujući i napadačke bespilotne letelice, koje deluju u Avganistanu, Jemenu, Siriji i Libiji.

Sve to čini Nemačku dobrovoljnim učesnikom vojnih operacija koje se izvode u centralnoj Aziji, na Bliskom Istoku i u Africi. Shodno tome, nemački gradovi sa američkim vojnim bazama raspoređenim u njima služe kao meta napada za snage s kojima SAD vode oružanu borbu.

Donald Tramp se na početku svog predsedničkog mandata upustio u politiku vršenja pritiska na američke „saveznike“ tražeći više učešća u finansiranju NATO operacija.

Pre nekoliko dana izrazio je spremnost da povuče više od 9 hiljada vojnika iz Nemačke, navodno zbog toga što Berlin nije ispunio zahteve za članstvo u vezi sa finansijskim uplatama u NATO budžet (dva procenta nacionalnog BDP-a).

Sve se to uklapa u američku politiku ucena i pritiska na evropske zemlje. Pre svega, Nemačka, kao “pokretač” evropske ekonomije.

Ovu izjavu potvrdio je i generalni sekretar NATO-a Jens Stoltenberg, koji je rekao da je s Donaldom Trampom razgovarao o smanjenju američkog vojnog prisustva u Evropi.

Međutim, rekao je, nije doneta konačna odluka o povlačenju američkih trupa sa teritorije Nemačke. Prisustvo američkih oružanih snaga u Evropi zadovoljava interese i Sjedinjenih Država i ujedinjene Evrope.

Značajno je da je nemačko rukovodstvo dosledno u odbrani svoje pozicije po tom pitanju. Nemačka ambasadorka u Sjedinjenim Državama Emili Haber rekla je da američke trupe u Nemačkoj nisu za njenu zaštitu, već za obebeđenje transatlantske sigurnosti i raspoređivanje vojnih snaga u smeru Afrike i Azije, ako je potrebno.

Nemački ministar spoljnih poslova Hajko Mas opisao je odnose između Vašingtona i Berlina kao „komplikovane“. Kroz dobro korišćenje političke i diplomatske taktike, nemačko vojno i političko rukovodstvo šalje jasnu poruku Beloj kući rekavši da im američka „vojna zaštita“ ne treba.

Pored toga, kako kažu eksperti, antiamerička osećanja rastu u nemačkom društvu s tim da sve više i više ljudi poziva na reviziju takvog formata saradnje.

Prema mišljenju nemačkih političkih analitičara, trenutno su odnosi Berlina i Vašingtona na najnižem nivou u poslednjih nekoliko godina, pošto predsednik Donald Tramp na Angelu Merkel gleda kao na svog političkog rivala broj jedan u Evropi.

Sa druge strane, predstavnici poslovnih krugova smatraju da bi Nemačka trebalo da uvede sankcije američkim energetskim i telekomunikacionih kompanija i da poveća porez na isporuke američkog LNG-a.

Ono što je jasno, bez ikakve sumnje, jeste da su vremena političke korektnosti u nemačko-američkim odnosima prošla.

Evropa je primorana da odlučno deluje kako bi se zaštitila od otvorenog uplitanja Vašingtona u unutrašnje stvari evropskih država. Nemačka, bez izuzetka, preduzima konkretne korake u borbi protiv političkog diktata Sjedinjenih Država piše Artur Evans za FRN.

Webtribune.rs