Web-Tribune.com Vaše mesto za novosti…
Posle današnjeg prihvatanja autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve – Ohridske arhiepiskopije od strane Srpske pravoslavne crkve, usledile su brojne reakcije, u najmanju ruku negodovanja i nerazumavanja takve odluke, kako od javnih ličnosti, tako i od verujućeg naroda i sveštenstva SPC.
Bivši ministar kulture Vladan Vukosavljević je napisao u svojoj objavi na Fejsbuku:
“Ako je ovo uopšte i tačno i ako na RTS nisu pomešali pojmove autonomija i autokefalnost, onda smo svedoci nečega što se nije desilo niti je moglo da se desi za 800 godina postojanja SPC, uprkos udarcima koje je ona primala od Vatikana, Otomana, Mađara, Bugara, Arbanasa, Hrvata, komunista, titoista i svih drugih srpskih dušmana.
Ovo je neka vrsta kraja istorijske SPC i rađanja nečeg postistorijskog, postmodernog, posthrišćanskog i zaumnog.
Ovo su gorke reči ali na najutišaniji mogući način odražavaju moje zaprepašćenje.
Gajim ipak nejasnu nadu da je reč o nekoj ogromnoj zabludi.“, napisao je Vukosavljević.
Vladan Vukosavljević je potom napisao još jednu objavu:
“Današnjim činom, patrijarh SPC i episkopi, članovi SA Sabora i Sinoda, pokazali su kako se od osamstogodišnje SPC, stradalne i mučeničke, jedinog suštinskog oslonca srpskog naroda tokom istorije, pravi “Crkva Srbije” i time ispunjavaju želje svih srbofoba u regionu i u svetu.
Vidimo kako se gazi po uverenjima i stremljenjima svih Srba koji su od 1219. pa do danas živeli na prostoru od Hilandara do Trsta i od Skadra i Boke do Arada, Temišvara i Sent Andreje.
Ko li se danas sve raduje na Cetinju, u Zagrebu, u Sofiji, Prištini, Berlinu, Londonu, Vašingtonu?
Ko se to i s kojim pravom danas odriče srpske istorije i srpskih crkava i manastira u Staroj Srbiji?
Ko će da javi Vojvodi Micku, Gligoru Sokoloviću, Đorđu Skopljančetu, Pop Tašku i drugim bezbrojnim herojima sa Skopske Crne Gore i iz doline svete reke Vardar, šta se to danas desilo?
Ko se usuđuje da srpski duhovni identitet poklanja strukturi koju su osmislili Tito i Kominterna a porodili Krste Crvenkovski, Koliševski i svi oni koji su od 1967. maltretirali srpske sveštenike i narod?
Zašto nije dovoljna autonomija?
Znaju li patrijarh i vladike šta su učinili i kojim putem su krenuli?
I šta će sad “ostaci zaklanog naroda” da misle i o čemu će da pričaju? O Konstrakti, o letovanju u Hrvatskoj, o poskupljenju struje?
Previše je pitanja a premalo odgovora.
Moguće je i da ja ništa ne razumem i da mi izmiču prednosti duha ovog i ovakvog vremena.
A moguće je i da se srpstvo umorilo i potrošilo… u politici, školama, na univerzitetima, u vojsci, policiji, medijima, institucijama države, evo sad i u crkvi.
I da tinja još samo u narodu, daleko od pozicija moći i uticaja, suzbijeno, razočarano, przničavo, obezglavljeno, neorganizovano, frustrirano, gnevno ali i obeshrabreno, kao pod Turcima i pod Vatikanom u raznim oblicima.
Nije dobro ako je tako ali jednom smo, isti takvi, dočekali Karađorđa i Miloša, Dositeja, NJegoša i đakona Avakuma, pa je nekako krenulo.
Možda će opet morati tako.”
Sveštenik Darko Ristov Đogo je u svojoj objavi izrazio nevericu i nerazumevanje za ovakvu odluku Sabora SPC:
“Ne znam uopšte šta da kažem i mislim o onome što smo maloprije čuli u Skoplju.
Ukratko: Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve dao je na svom posljednjem zasjedanju jednoglasno autokefalnost Makedonskoj Pravoslavnoj Crkvi Ohridske Arhiepiskopije. Zašto, kako, pod kojim okolnostima i pritiscima – znaju samo saborski Oci.
Dokle god nosim mantiju kao sveštenik, dužan sam da prihvatim sva rješenja SASabora budući da je ustrojstvo Crkve takvo. Sa druge strane, ne nalazim nijedan dobar način da objasnim pitanja koja ostaju pred nama – zašto, kako i zašto baš sada.
Žao mi je samo što sam uopšte bilo šta pisao, i u vezi posljednjih događaja, ali i ranije. Možda ja zaista ne znam i ne razumijem savremeni svijet i crkvenu stvarnost u njemu.
Zato mislim da je fer da na neodgovorena pitanja odgovore oni koji to umiju.“, zabeležio je otac Darko Đogo.
Jedan od mnogobrojnih razočaranih vernika SPC je napisao:
“Vaseljenski patrijarh je priznao Makedonsku pravoslavnu crkvu u okvirima Ohridske arhiepiskopije zanemarujući tomos koji je potpisao patrijarh Pavle 2005. kojim je Ohridskoj arhiepiskopiji data autonomija na čelu sa Arhiepiskopom Jovanom koja je bila u sastavu SPC. Ovaj čin je učinjen tako da je potpuno zanemareno postojanje arhiepiskopa Jovana koji je bio 15 godina po makedonskim zatvorima i uspostavljena paralelna raskolnička jerarhija na čelu sa raskolničkim arhiepiskopom Stefanom od 9. maja kada je vaseljenska patrijaršija priznala jedinstvo sa MPC.
Vaseljenska patrijaršija je zatim rekla da dve sestrinske crkve treba da reše spor, ali problem je u tome što je Srpska pravoslavna crkva MAJKA CRKVA, a ne SESTRINSKA CRKVA. U ovom slučaju vaseljenska patrijaršija se postavila kao MAJKA CRKVA.
Skopski raskolnički arhiepiskop je došao u Beograd bez prethodnog pokajanja i traženja oproštaja za prethodne raskolničke decenije, a SPC uopšte to nije ni spomenula, pogotovo svetinje koje su podigli srpski vladari.
U Beogradu je napravljeno pomirenje, a danas je dat pristanak na autokefalnost bez istinskog pokajanja, već kao politička odluka.
NEVIĐENA IZDAJA- Porfirije: Priznajemo autokefalnost Makedonske pravoslavne crkve
SPC se složila da MPC-OA može da bude autokefalna, ali skopska arhiepiskopija ne priznaje SPC kao Majku crkvu, već vaseljensku patrijaršiju od koje očekuje konačno priznanje.
Sadašnji arhiepiskop Jovan će biti penzionisan navodno zbog bolesti, a on je jedini kanonski ispravno postavljen. Sudbina ostalih episkopa koji su bili sa Jovanom se još ne zna. Očekuje se da budu na čelu nekih manastira.
Dati svetinje i reći da su ih komunisti odavno dali je ravno da sada kosovski albanci preuzmu sve svetinje, ili crnogorci i da se kaže mi ništa ne možemo – mora da se prizna.”
