Karađorđe Petrović je do današnjih dana ostao simbol srpske borbe za oslobođenje od Turske vlasti i zuluma. Veštinu i umešnost vojevanja srpskog vožda spoznao je i pohvalio francuski imperator Bonaparta.
Između 1804. do 1813. godine Napoleon je zauzeo gotovo celu Evropu. Slavni francuski imperator je u svojim osvajanjima imao pomoć moderne građanske vojske, brojne i dobro naoružane, sa kojom je prodro čak do Moskve.
Lojd Džordž bio je britanski liberalni političar i državnik, najpoznatiji po tome što je kao premijer vodio Ujedinjeno Kraljevstvo do pobede u Prvom svetskom ratu, kao i u učestvovanju u nizu važnih istorijskih događaja zbog koji se smatra najuticajnijom ličnošću britanske politike u prvoj polovini 20. veka.
On je u svom čuvenom govoru hvalio Srbe, njihova dela, ali i velike vojskovođe. Njujork Tajms pisao je o njegovom za to vreme šokantnom govoru 1918. godine, gde između ostalog pominju kako je Napoleon smatrao da je najveći svetski vojskovođa Karađorđe.
Slom ustanka i Napoleon
Igrom slučaja, slom Prvog srpskog ustanka 1813. godine je na neki način bio povezan sa Napoleonom jer su ruski saveznici koji su pomagali Srbima u borbi, morali da napuste Srbiju zbog Napoleonovog pohoda na Rusiju. Oslabljena srpska vojska je bila poražena, Turci su ušli u Beograd, a Karađorđe i druge vođe prebegli su u Austriju.
Postoje navodi da je na svom osvajačkom putu, nakon bitke kod Apsena u blizini Beča, 22. maja 1809. godine, Napoleon svojim vojnicima pričao o jednom vojskovođi sa Balkana koji se sa svojim seljacima bori protiv svemoćnog Osmanlijskog carstva.
“Lako je meni biti veliki sa našom iskusnom vojskom i ogromnim sredstvima, ali daleko na jugu, na Balkanu, postoji jedan vojskovođa, iznikao iz prostog seljačkog naroda, koji je okupivši oko sebe svoje čobane, uspeo bez oružja i samo trešnjevim topovima, da potrese temelje svemoćnog Osmanlijskog carstva i da tako oslobodi svoj porobljeni narod. To je Karađorđe, njemu pripada slava najvećeg vojskovođe!”
(Espreso, Vikipedia)